بررسی راهکارهای توسعه مناطق روستاییِ حوزه کلانشهر تهران از طریق توسعه گردشگری (مطالعه موردی: مناطق روستایی شهرستان دماوند- دهستان آبعلی)

هدف اصلی این تحقیق عبارتست از بررسی راهکارهای توسعه مناطق روستایی دهستان آبعلی (به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری مردم کلانشهر تهران) از طریق توسعه گردشگری. برای نیل به این هدف، ابتدا به بررسی مبانی مفهومی و نظری مفاهیم توسعه، توسعه روستایی، گردشگری و توسعه گردشگری روستایی پرداخته شد. بعد از ذکر مبانی نظری به بررسی وضع موجود و امکانات، قابلیت ها و ظرفیت های موجود در دهستان آبعلی به منظور توسعه آن از طریق گردشگری پرداخته گردید. در این مسیر از روش های میدانی، پیمایشی، اسنادی و کتابخانه ای استفاده شد. بر اساس مطالعات وضع موجود و با استفاده از نظرات مردم محلی و مسئولان طی مصاحبه ها و مراجعات مکرر پژوهشگر به محل، نقاط قوت، ضعف، تهدیدها و فرصت های آن در زمینه توسعه گردشگری، با کمک روش تحلیلی swot استخراج گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که آستانه آسیب پذیری گردشگری این نواحی بسیار بالا بوده و نیازمند بازنگری و ارائه سیاست های مناسب در جهت رفع ضعف ها و تهدیدها با استفاده از نقاط قوت و فرصت ها هستند. همچنین نیازمندی های این نواحی به لحاظ توریستی بودن، با توجه به میزان تهدیدها و محدود بودن فرصت ها غالبا بسیار بالاست. ضمناً توزیع و تخصیص مجدد منابع در سطح نواحی مورد مطالعه با توجه به محدود بودن فرصت ها و بالابودن ضعف، امری الزامی است. در پایان نیز، راهبردها و راهکارهای توسعه گردشگری دهستان آبعلی ارائه شد. واژگان کلیدی: توسعه روستایی، توسعه گردشگری روستایی، برنامه ریزی استراتژیک، تحلیل swot.